wgłębne
Encyklopedia PWN
termin wprowadzony w latach 40. XX w. przez geologów radzieckich (m.in. A. Piejwe 1945) na określenie stref wielkich pęknięć skorupy ziemskiej, sięgających w głąb do górnego płaszcza Ziemi (do 100–700 km), o dł. kilkuset do kilku tys. km i szer. kilku do kilkudziesięciu km;
zakład górniczy stanowiący wyodrębniony technicznie i organizacyjnie zespół środków służących do wydobywania kopaliny ze złoża.
mapa przedstawiająca występowanie skał o określonym wieku i składzie na powierzchni Ziemi (m.g. zakryta) lub pod tą powierzchnią — na powierzchniach ścięcia naturalnego (m.g. odkryta, np. bez utworów czwartorzędowych) lub ścięcia geometrycznego (np. mapy ścięcia poziomego).
agromelioracje
zabiegi z zakresu agrotechniki i melioracji, o kilkuletnim działaniu, przeprowadzane na glebach o niekorzystnych dla roślin stosunkach wodno-powietrznych;
[gr. agrós ‘rola’, łac. melioratio ‘ulepszenie’],
geosynklina
geol. według do niedawna powszechnie przyjmowanej, zdezaktualizowanej obecnie koncepcji — rozległa i ruchliwa strefa skorupy ziemskiej, która podczas długotrwałego rozwoju podlegała najpierw silnemu pogrążaniu i wypełnianiu przez osady, a następnie intensywnym deformacjom i wypiętrzaniu.
[gr. gḗ ‘ziemia’, sygklínō ‘nachylam ku sobie’],
