agromelioracje
zabiegi z zakresu agrotechniki i melioracji, o kilkuletnim działaniu, przeprowadzane na glebach o niekorzystnych dla roślin stosunkach wodno-powietrznych;
[gr. agrós ‘rola’, łac. melioratio ‘ulepszenie’],
agromelioracje
Encyklopedia PWN
poprawiają właściwości fiz., chem. i biol. gleby, ułatwiają krążenie wody, powietrza i substancji miner. w profilu glebowym, uaktywniają procesy mikrobiol. i biochem., co prowadzi do zwiększenia żyzności gleby i wzrostu plonów; zwiększają pojemność i przepuszczalność wodną gleby, przyspieszają odprowadzenie nadmiaru wody gromadzącej się na powierzchni i w warstwie uprawnej gleby; stosowane jako zabiegi samodzielne (na glebach lekkich bądź nadmiernie wilgotnych o małej przepuszczalności) lub uzupełniające (poprawiające skuteczność zabiegów melioracyjnych). Do agromelioracji zalicza się: spulchnianie głębszych, zagęszczonych warstw gleby, orkę z pogłębiaczem, orki melioracyjne samodzielne lub z dodatkiem (np. piasku, gliny), kretowanie, nawożenie wgłębne org. (np. torfem, słomą) lub miner. (m.in. wapnowanie i marglowanie gleb) oraz wprowadzanie substancji strukturotwórczych, a także wyrównywanie powierzchni pól, wyorywanie bruzd i przegonów w celu zahamowania zbyt szybkiego spływu wód lub w celu odwodnienia pola (tzw. system W. Korzybskiego).
