uzwojeniem wtórnym
Encyklopedia PWN
transformator
urządzenie elektrotechniczne do przetwarzania (transformowania) energii elektr. prądu przemiennego lub zmiennych sygnałów elektr. w celu przekazania ich z jednego elektr. obwodu do drugiego (np. celem otrzymania napięcia o innej wartości, galwanicznego oddzielenia źródła od odbiornika itp.), działające na podstawie zjawiska indukcji elektromagnetycznej;
[łac.],
amerykański elektrotechnik i wynalazca, pochodzenia chorwackiego.
fiz. rodzaj maszyny elektrycznej prądu przemiennego, w której zwykle tylko jedno uzwojenie (np. stojana) jest zasilane, a siła elektromotoryczna (SEM) indukowana w obwodzie wtórnym (np. w uzwojeniu wirnika), potrzebna do wytworzenia prądu, a więc i elektromagnetycznego momentu obrotowego, powstaje wyłącznie w wyniku indukcji elektromagnetycznej.
przekształcanie prądu przemiennego (jedno-, trój- lub wielofazowego) w jednokierunkowy prąd tętniący;
rodzaj łącznika powodującego samoczynne odłączenie w określonym (dość krótkim) czasie urządzeń elektrycznych (odbiorników) od sieci zasilającej, w przypadku wystąpienia w obwodzie zwarcia doziemnego lub nadmiernego upływu prądu spowodowanego pogorszeniem się izolacji przewodów instalacji elektrycznej bądź urządzeń (odbiorników).
rodzaj transformatora, w którym część uzwojenia jest wspólna dla strony pierwotnej i wtórnej (na rdzeniu tylko 1 uzwojenie);
