urzędnik

Encyklopedia PWN

[łac., ‘nauka prawa’, ‘prawoznawstwo’],

w starożytnym Rzymie wiedza prawnicza w szerokim znaczeniu, podbudowana znajomością prawa i doświadczeniem w jego stosowaniu przez uczonych prawników;

jangban

[koreańskie, ‘dwie grupy’],

najwyższa klasa społ. w Korei za dyn. Li (1392–1910);

justycjariusz

[niem. < łac.],

XIV–XVI w. zw. także oprawcą:

kasztelan

[łac. castellanus ‘mieszkający w twierdzy’],

w Polsce w XII–XIII w. urzędnik sprawujący władzę nad zamkiem lub grodem oraz podległym mu okręgiem, tzw. kasztelanią.

komicje, łac. comitia,

w starożytnym Rzymie zgromadzenie ludu, najwyższa instytucja w państwie, wybierająca urzędników, stanowiąca prawo (głosowanie ustaw) i sądząca w sprawach najwyższych i natury politycznej;

Konstantyn I Wielki, Flavius Valerius Constantinus, ur. ok. 282, zm. 22 V 337,

wódz i cesarz rzymski, reformator państwa.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>