uniwersalne
Encyklopedia PWN
końcowy etap obróbki, przez nasycanie odpowiednimi środkami, zw. apreturami, wyrobów włókienniczych, drewna, papieru, skór w celu poprawienia ich właściwości użytkowych, np. nadania im połysku, elastyczności lub sztywności bądź odporności na zgniecenia, działanie ciepła, wody, drobnoustrojów, owadów;
autonomia
filoz., socjol., teol. Autonomia to niezawisłość woli lub sumienia wykluczająca zależność od determinującego wpływu oddziałujących „z zewnątrz” (zatem heteronomicznych) czynników empirycznych, mających źródło w różnie ujmowanym prawodawstwie Bożym (teonomia) albo pochodzących od jakiegokolwiek autorytetu lub władcy (np. polityczna). W rozumieniu mocniejszym autonomia oznacza możliwość ustanawiania przez podmiot moralny własnych reguł postępowania, przeciwstawianych zarówno empirycznej heteronomii, jak i teonomii; jest traktowana jako centralna kategoria uzasadniająca próby budowania moralności bez etyki przez osoby odpowiedzialne, bo korzystające z autonomii (jak w koncepcjach „moralności ponowoczesnej”, np. u Z. Baumana). W ujęciu słabszym autonomia jest kojarzona nie tyle z wolą, co z sumieniem (lub rozumem praktycznym) podmiotu moralnego, który może samodzielnie ustalać reguły postępowania albo na zasadzie wolności, albo przez uzgodnienie przyrodzonych skłonności i niesprzecznych z nimi obowiązków, odkrywanych raczej niż konstytuowanych przez rozum praktyczny.
[gr., ‘samorząd’],
malarz włoski, nadworny malarz Stanisława Augusta Poniatowskiego.
sformułowana 1828 przez K.E. von Baera koncepcja uporządkowania zdarzeń zachodzących w rozwoju embrionalnym zwierząt tkankowych w system hierarchiczny;
Bibliographisches Institut und F.A. Brockhaus AG
największe niem. wydawnictwo encyklopedyczne z siedzibą w Mannheim, powstałe 1984 z połączenia Bibliographisches Institut (zał. 1826) i firmy F.A. Brockhaus (zał. 1805);
[bibliogrạ:fıszəs ınstitụ:t unt f. a. brọkhaus a: g
:] 
,
:] ,
biblioteka
instytucja, która pełni określone funkcje społeczne (badawcze, edukacyjne, kulturalne, rekreacyjne) przez planowe gromadzenie, opracowanie i udostępnianie zbiorów oraz informowanie o nich; potocznie także pomieszczenie dla książek (budynek, lokal, mebel) i księgozbiór.
[gr.],
