unison

Encyklopedia PWN

imitacja
[łac.],
muz. środek techniki polifonicznej (polifonia), polegający na powtórzeniu całości lub fragmentu melodii jednego głosu przez głos drugi, podczas gdy głos pierwszy kontynuuje swoją linię melodyczną;
TUC
[ti: ju: si:],
Trades Union Congress, Kongres Związków Zawodowych,
bryt. centrala związkowa, zał. 1868;
a due
[wł.],
muz. wykonanie danej partii przez 2 instrumenty unisono;
a tre
[wł.],
muz. wykonanie danej partii przez 3 instrumenty unisono;
all’unisono
[wł.],
muz. → unisono.
Händel, Haendel, Handel, Georg Friedrich Wymowa, ur. 23 II 1685, Halle, zm. 14 IV 1759, Londyn,
kompozytor niemiecki, osiadły w Wielkiej Brytanii, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli muzyki późnego baroku.
Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>

Słownik języka polskiego

Kliknij, aby zobaczyć „unison” w Słowniku języka polskiego
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia