umysł
Encyklopedia PWN
zespół poglądów na naturę i los człowieka zawartych w Biblii,
antynomia
filoz. u I. Kanta antynomia czystego rozumu, sprzeczności, w jakie popada umysł, gdy usiłuje przekroczyć porządek zjawisk.
[gr.],
apercepcja
w filozofii nowożytnej nazwa niektórych, specjalnie wyróżnionych aktów lub procesów poznawczych;
[łac. ad ‘do’, perceptio ‘postrzeżenie’],
aponia
filoz. termin używany zamiennie lub łącznie z ataraksją; oznacza spokój duszy i umysłu, pogodę ducha, uznawane przez wielu filozofów staroż. za cel życia szczęśliwego.
[gr. aponía ‘lenistwo’, ‘bezbolesność’],
Augustyn, Augustyn z Hippony, Augustyn Aureliusz, łac. Aurelius Augustinus, święty, ur. 13 XI 354, Tagasta, Numidia (ob. Suk Ahras, Algieria), zm. 28 VIII 430, Hippo Regius (Hippona, ob. Labda k. Annaby, Algieria),
najznamienitszy Ojciec Kościoła i jeden z czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego, główny autorytet filozofii i teologii zachodniej do XIII wieku.
w znaczeniu węższym doktryna św. Augustyna; w szerszym — ogólna nazwa kierunków filozoficznych i teologicznych nawiązujących do tej doktryny;
