umysł
Encyklopedia PWN
spostrzeganie, percepcja,
psychol. złożony proces poznawczy, w którego wyniku w umyśle człowieka powstaje obraz rzeczywistości zw. spostrzeżeniem;
subiektywizm
filoz. jako stanowisko ontologiczne głosi, że przedmiot poznania nie istnieje obiektywnie, lecz sprowadza się do wrażeń, wyobrażeń, myśli istniejących w podmiocie.
[łac. subiectivus ‘podmiotowy’],
symbol
filoz. każdy znak właściwy należący do podklasy znaków zastępczych, pełniący funkcję substytucji, tj. zastępowania określonego przedmiotu (lub pojęcia abstrakcyjnego, stanu rzeczy, zdarzenia itd.), wywołujący w umyśle określone stany psychiczne i emocjonalne (wyobrażenia, przeżycia) związane z tym właśnie przedmiotem.
[gr. sýmbolon ‘znak rozpoznawczy’],
szazilijja, šāḏiliyya,
bractwo sufickie zał. przez Abu al-Hasana asz-Szazilego (zm. 1258);
jedna z głównych szkół filozoficznych neokantyzmu, założytnego 1870 przez H. Cohena (który w latach 70. XIX w. napisał obszerne komentarze do 3 krytyk I. Kanta); reprezentowana również zwłaszcza przez P. Natorpa i E. Cassirera.
sztuka
Termin „sztuka” jest odpowiednikiem łac. ars (od którego pochodzi większość nowoż.: wł. i hiszp. arte, fr. i ang. art), ten zaś odpowiada gr. téchnē; przymiotniki „techniczny” i „artystyczny” są tego samego pochodzenia.
[niem.]
