ujemny
Encyklopedia PWN
woj. we wschodniej części Polski; na wschodzie graniczy z Białorusią i Ukrainą, na południu z woj. podkarpackim, na południowym zachodzie ze świętokrzyskim, na północnym zachodzie i północy z mazowieckim i podlaskim;
wielkość fizyczna charakteryzująca ciała podlegające działaniu pola elektromagnetycznego i będące źródłem takiego pola;
woj. w środkowej części Polski, na północy graniczy z woj. kujawsko-pomor., na północy i wschodzie z mazowieckim, na południowym wschodzie ze świętokrzyskim, na południu ze śląskim i opolskim, na zachodzie z wielkopol.;
monokultura
roln.:
[gr.-łac.],
negaton
nazwa elektronu ujemnego stosowana w razie konieczności rozróżnienia elektronów ujemnych (negatonów) i dodatnich (pozytonów).
[łac.-gr.],
parzystość, P,
fiz. wielkość charakteryzująca stany układów kwantowych (cząsteczek, atomów, jąder atomowych, cząstek elementarnych) ze względu na ich zachowanie przy odbiciu przestrzennym (inwersji przestrzennej), czyli przy zmianie zwrotu wszystkich 3 osi układu odniesienia — układ lewoskrętny zmienia się przy tym na układ prawoskrętny i odwrotnie;
