monokultura

monokultura

[gr.-łac.],

roln.:

1) system polegający na długotrwałym uprawianiu na tym samym obszarze roślin jednego gat. (pszenicy, ryżu, kukurydzy, bawełny, trzciny cukrowej itp.); stosowanie monokultury może być podyktowane względami przyr. i ekon., np. na obszarach stepowych o niedostatecznych opadach lub na obszarach strefy klimatu ciepłego korzystnych dla opłacalnych upraw (gł. na eksport), np. ryżu, bawełny, trzciny cukrowej, herbaty itp.; powoduje jednak wiele ujemnych następstw, jak zubożenie gleby w składniki pokarmowe, masowe występowanie chorób i szkodników, pogorszenie właściwości fizykochemiczne gleby (na skutek m.in. nadmiernej chemizacji), zwiększenie erozji gleb; wzrost kultury rolnej ogranicza w pewnym stopniu ujemne skutki stosowania monokultury;

2) leśn. sadzony sztucznie drzewostan jednogatunkowy; np. monokultura sosnowa, niegdyś często sadzona w krajach europejskich.