trwały
Encyklopedia PWN
łącznik elektr. umieszczony w hermetycznej obudowie (np. rurce szklanej), próżniowej lub wypełnionej gazem ochronnym, którego styki, wykonane z materiału magnetycznie miękkiego, są przełączane w wyniku działania zewn. pola magnet. wytworzonego przez odpowiednio umieszczony magnes trwały lub cewkę elektr. zasilaną prądem elektrycznym;
ekon. suma nakładów przedsiębiorstwa na działalność gospodarczą, wyrażona w formie pieniężnej i liczona w określonej jednostce czasu.
bot. typ rośliny drzewiastej, która wytwarza nowe, silnie rosnące długopędy w nasadowej części pędu, w związku z czym brakuje wyraźnego pnia;
leasing
ekon. specyficzna forma umowy najmu lub dzierżawy, polegająca na odpłatnym (rozłożonym na raty) przekazaniu w użytkowanie określonego przedmiotu transakcji;
[lị:sıŋ; ang., ‘dzierżawienie’],
