leasing
 
Encyklopedia PWN
leasing
[lị:sıŋ; ang., ‘dzierżawienie’],
ekon. specyficzna forma umowy najmu lub dzierżawy, polegająca na odpłatnym (rozłożonym na raty) przekazaniu w użytkowanie określonego przedmiotu transakcji;
właścicielem przedmiotu leasingu pozostaje leasingodawca, ale umowa może przewidywać przeniesienie własności na leasingobiorcę. Wyróżnia się: leasing bezpośredni, kiedy producent bez pośredników oddaje swoje wyroby w użytkowanie kontrahentom; leasing pośredni, kiedy producent udostępnia swe wyroby, korzystając z usług albo wyspecjalizowanej firmy zajmującej się leasingiem, albo banku (w Polsce banki mogą realizować funkcje leasingodawcy tylko za pośrednictwem specjalnie powołanych przedsiębiorstw, bądź finansowanych przez banki, bądź których są właścicielami). Ze względu na czas trwania umowy leasingu wyróżnia się: leasing finansowy, kiedy umowy są zawierane na kilka lat i obejmują okres zbliżony do okresu przydatności do eksploatacji przedmiotu leasingu; leasingodawca płaci za dany przedmiot, a włożony przez niego kapitał amortyzuje się w czasie trwania umowy; opłaty leasingu są uiszczane przez leasingobiorcę ratalnie w trakcie trwania umowy; po upływie okresu trwania umowy leasingobiorca staje się właścicielem przedmiotu leasingu; leasing operacyjny, kiedy umowy są zawierane zazwyczaj na 1 rok, czyli na krócej niż wynosi okres przydatności do użytkowania danego przedmiotu, a opłaty z reguły są wyższe; korzyści z leasingu: szybki dostęp do nowych technologii, sfinansowany z obcych środków, bez konieczności skorzystania z kredytu bankowego; pokrywanie kosztów użytkowania z bieżących dochodów, uzyskiwanych dzięki urządzeniom wziętym w leasingu
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia