tlenek
Encyklopedia PWN
związki chemiczne będące formalnie pochodnymi kwasów tytanowych;
tytanomagnetyty
miner. roztwory stałe tlenków żelaza i tytanu Fe3O4-Fe2TiO4 (magnetyt-ulwit), często z domieszką wanadu;
[gr.],
związki chemiczne odpowiadające swym składem uwodnionemu tlenkowi tytanu(IV), o ogólnych wzorach: H2TiO3 (kwas metatytanowy) i H4TiO4 (kwas ortotytanowy);
uraninit
minerał, tlenek uranu UO2−3 (skład chem. pośredni między UO2 i UO3);
[łac.],
utlenienia strefa, strefa oksydacji,
strefa w złożu, powyżej poziomu zwierciadła wód podziemnych (aeracji strefa), w której w wyniku procesów wietrzenia, a zwłaszcza utleniania, ulegają zmianie fiz. i chem. właściwości kopalin;
odmiana szkła krzemowego, zawierająca ok. 95% krzemionki i 3% tlenku boru;