testament-
Encyklopedia PWN
amen
formuła uroczystego potwierdzenia używana w Starym Testamencie jako odpowiedź na wolę Boga;
[hebr. âmēn ‘zaprawdę, niech się stanie’],
Apokalipsa świętego Jana, Objawienie świętego Jana,
ostatnia księga w kanonie Nowego Testamentu;
dział archeologii staroż. Bliskiego Wschodu, który zajmuje się zbieraniem i klasyfikacją danych archeol. z terenów związanych z dziejami opisanymi w Biblii.
August, Caius Octavius, Caius Iulius Caesar, Imperator Caesar Augustus, pot. Oktawian, założyciel dynastii julijsko-klaudyjskiej, ur. 63 r. p.n.e., Rzym, zm. 14 r. n.e., Nola,
pierwszy cesarz rzymski.
Baranek Boży, łac. Agnus Dei,
w Nowym Testamencie symbol. określenie Jezusa Chrystusa, nawiązujące do ofiar przebłagalnych w Starym Testamencie, w których zwierzęciem ofiarnym był m.in. baranek;
Belial
bibl. imię na określenie zła lub przeciwnika Boga;
[hebr.],
