sądowy
Encyklopedia PWN
decyzja sądowa wydana przez państwo członkowskie UE w celu aresztowania i przekazania przez inne państwo członkowskie osoby ściganej w związku z prowadzonym przeciwko niej postępowaniem karnym (za przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności powyżej roku) albo w celu wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze powyżej 4 miesięcy lub środka zabezpieczającego.
immunitet
w średniowieczu przywilej monarszy przekazujący właścicielowi ziemskiemu w jego posiadłościach skarbowe i sądowe prerogatywy władzy publicznej.
[łac. immunitas ‘uwolnienie od obciążeń’],
immunitet
prawo prawo do nietykalności pewnych osób fizycznych, niekiedy i prawnych, przez organy państwowe, uprzywilejowanych ze względu na swój charakter lub stanowisko.
[łac. immunitas ‘uwolnienie od obciążeń’],
immunitet
hist. w średniowieczu przywilej monarszy przekazujący właścicielowi ziemskiemu w jego posiadłościach skarbowe i sądowe prerogatywy władzy publicznej.
[łac. immunitas ‘uwolnienie od obciążeń’],
iurisprudentia
w starożytnym Rzymie wiedza prawnicza w szerokim znaczeniu, podbudowana znajomością prawa i doświadczeniem w jego stosowaniu przez uczonych prawników;
[łac., ‘nauka prawa’, ‘prawoznawstwo’],
urzędowe stosunki między państwami ustanawiane wyłącznie na podstawie wzajemnej zgody, w celu realizacji funkcji konsularnych i utrzymywane za pośrednictwem specjalnych organów państw., zw. konsulatami lub urzędami konsularnymi, także przedstawicielstw dyplomatycznych (wydziałów i stanowisk konsularnych).
