system broni
Encyklopedia PWN
biol. zgodny z wymaganiami gatunkowymi, właściwy dla danego osobnika układ punktów w środowisku, w których w odpowiednim czasie, określonym rytmami, potrzebami biol. i okolicznościami zewn. (np. ingerencją intruza), spełnia on swe określone czynności życiowe (jak sen, odpoczynek, pobieranie pokarmu, wody, soli miner., wydalanie moczu, defekację, pielęgnację ciała czy ucieczkę przed wrogiem);
środki techniczne służące do: celowego rażenia (obezwładniania, zabijania) ludzi i zwierząt oraz niszczenia różnego rodzaju obiektów materialnych (budowli, sprzętu) — broń wojskowa (bojowa), polowania na zwierzynę — broń myśliwska, rywalizacji sportowej — broń sportowa, oraz obrony osobistej i ochrony mienia (indywidualnego i społ.) — broń cywilna.
broń, której działanie polega na wykorzystaniu napędu rakietowego (silnik rakietowy) do przenoszenia wszelkiego rodzaju pocisków rakietowych kierowanych i niekierowanych;
całokształt spraw związanych z wojskiem i sposobem prowadzenia wojny.
podejmowanie przez państwa jedno-, dwu- lub wielostronnych przedsięwzięć ograniczających ilość, jakość i rozmieszczenie sił zbrojnych lub zbrojeń, ich całkowitą likwidację oraz wprowadzenie ograniczeń w zakresie możliwości użycia tych sił w stosunkach między państwami;
