stężony
Encyklopedia PWN
chromatografia
metoda rozdzielania jednorodnych mieszanin na składniki, w której wykorzystuje się różnicę sił oddziaływania tych składników z fazą ruchomą i nieruchomą (stacjonarną).
[gr. chrṓma ‘barwa’, gráphō ‘piszę’],
chronopotencjometria
zespół elektrochem. metod badawczych; polegających na rejestracji zmian w czasie potencjału elektrody wskaźnikowej (np. elektrody rtęciowej) podczas elektrolizy roztworu prowadzonej przy przepływie prądu o stałym natężeniu;
[gr. chrónos ‘czas’, łac. potentia ‘możność’,‘siła’, gr. metréō ‘mierzę’],
stosunek zmiany wartości sygnału analitycznego do odpowiadającej jej zmiany stężenia lub masy oznaczanego składnika;
samorzutny proces rozpadu cząsteczek elektrolitów (kwasów, zasad, soli) w roztworach na dodatnio i ujemnie naładowane cząstki, tj. jony;
termin wprowadzony 1968 przez I. Prigogine’a na określenie spontanicznego porządkowania się układów termodynamicznych dalekich od stanu równowagi, w celu odróżnienia od struktur występujących w równowadze termodynamicznej, np. kryształów.
elektroda, której potencjał zależy od rodzaju i stężenia badanego jonu;
