stożkowe
Encyklopedia PWN
mat. funkcje wprowadzone w końcu lat 20. XIX w. przez N.H. Abela i (niezależnie) C. Jacobiego jako funkcje odwrotne do pojawiających się przy obliczaniu długości łuku elipsy i in. krzywych stożkowych, tzw. całek eliptycznych u(x) = 
, gdzie R jest funkcją wymierną dwóch zmiennych, a P wielomianem stopnia 3. lub 4.
, gdzie R jest funkcją wymierną dwóch zmiennych, a P wielomianem stopnia 3. lub 4.
gwint
grzbiety i rowki ułożone w kształcie linii śrubowej na bocznej powierzchni pręta walcowego lub stożkowego (g. zewnętrzny) albo wewnątrz otworu walcowego lub stożkowego (g. wewnętrzny);
[niem.],
hiperbola
mat. krzywa płaska składająca się z tych punktów M płaszczyzny, dla których wartość bezwzględna różnicy odległości od 2 ustalonych punktów F1 i F2 (ogniska hiperboli) jest stała i równa 2a: |F1M − F2M| = 2a (przy czym 2a < F1F2).
[gr. hyperbolḗ ‘nadwyżka’, ‘nadmiar’, ‘przewyższenie’],
mat. szczególny przypadek kąta bryłowego — ograniczająca go powierzchnia stożkowa składa się z kątów płaskich;
niemiecki astronom i matematyk.
