statki kosmiczne bezzałogowe
Encyklopedia PWN
środek transportowy przeznaczony do realizacji lotów kosmicznych, odpowiednio przystosowany do długotrwałego przebywania i poruszania się w przestrzeni kosmicznej.
loty statków kosmicznych poza górne warstwy atmosfery Ziemi.
stacja kosmiczna, stacja orbitalna,
duży załogowy statek kosmiczny (lub ich zespół), umieszczony na orbicie wokółziemskiej, pełniący funkcję laboratorium kosmicznego przeznaczonego do długotrwałego prowadzenia badań naukowych: fizycznych, chemicznych, biologiczno-medycznych, obserwacji astronomicznych, meteorologicznych, geofizycznych i in., wykonywania prac naukowo-technicznych, obejmujących m.in. uzyskiwanie czystych materiałów w warunkach kosmicznych, jak również do treningów i adaptacji astronautów do warunków długotrwałego lotu kosmicznego (np. ku innym ciałom Układu Słonecznego);
próbnik kosmiczny, sonda kosmiczna,
bezzałogowy statek kosmiczny, którego zadaniem jest prowadzenie bezpośrednich badań ośrodka międzyplanetarnego lub ciał niebieskich Układu Słonecznego.
bezzałogowy statek kosmiczny, → próbnik kosmiczny.
seria amerykańskich statków kosmicznych przeznaczonych do realizacji załogowych lotów na Księżyc, także nazwa programu tych lotów oraz programu badań przeprowadzonych na Księżycu przez astronautów i przyrządy dostarczone na jego powierzchnię w lądownikach statków Apollo.
