spalanie
Encyklopedia PWN
bhuta
w religijno-filozoficznej myśli hinduskiej gruby (niesubtelny) element świata fizycznego, żywioł.
[sanskr. bhūta ‘powstały’, ‘były’],
archeol. kultura późnej epoki brązu (XIII–X w. p.n.e.) charakterystyczna dla terenów leśnostepowych pomiędzy środkowym Dniestrem a środkowym Dnieprem;
dyscyplina naukowa zajmująca się budową oraz funkcjami związków dostarczanych z pożywieniem i wytwarzanych w organizmie, przemianami tych związków w ustroju (z uwzględnieniem efektów energetycznych przemian) i wpływem różnych czynników (zewnętrznych i wewnętrznych) na te przemiany oraz ewolucją i odtwarzaniem żywej materii — bada więc molekularne podstawy życia.
gaz palny powstający podczas fermentacji anaerobowej (beztlenowego rozkładu, gnicia) substancji organicznej;
metoda oznaczania zawartości chloru i bromu w związkach org.;
przyrząd służący do pomiaru ciśnienia gazów powstających podczas spalania materiału wybuchowego w stałej objętości;
