bhuta
 
Encyklopedia PWN
bhuta
[sanskr. bhūta ‘powstały’, ‘były’],
w religijno-filozoficznej myśli hinduskiej gruby (niesubtelny) element świata fizycznego, żywioł.
W demonologii hinduskiej wrogie ludziom, demoniczne istoty, przebywające w miejscach spalania zwłok i żywiące się (ludzkim) mięsem; niespokojne duchy osób zmarłych nienaturalną śmiercią; niekiedy utożsamiane z duchami zmarłych, dla których nie odprawiono stosownych rytów pośmiertnych, by umożliwić im przejście do sprzyjającej ludziom kategorii Przodków. Bhuta nie rzucają cienia, ludziom ukazują się pod wieloma postaciami (m.in. jako nieczysta świnia lub karzeł). W religiach wchodzących w skład hinduizmu bhuta funkcjonują jako przejawy mocy nieosobowych, objawiających się wszędzie tam, gdzie systemy prawne nie określają wyraźnie kary dla niektórych form naruszenia stosunków społecznych; tradycyjna medycyna indyjska atakowi bhuta przypisuje wiele przewlekłych schorzeń (choroby skóry, chroniczne gorączki, padaczkę, choroby psychiczne), które są uważane za karę wymierzaną człowiekowi za świadome lub nieświadome transgresje przeciwko regułom postępowania, ich leczenie jest powierzane egzorcystom i uzdrowicielom (pochodzącym z niskich kast, kasty hinduskie) i polega na przywróceniu równowagi w stosunkach pacjenta z otoczeniem; przedmiotem ataku bhuta mogą być również całe społeczności żyjące w niezgodzie z zasadami moralnymi (dharma), znakiem karzącej obecności bhuta są wówczas zaraza, pomór bydła lub choroby upraw. Ortodoksja hinduska przypisuje niekiedy status bhuta bóstwom społeczności plemiennych i niskokastowych; tradycyjny rytuał domowy przewiduje składanie ofiar z intencją uspokojenia bhuta.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia