semantyczny
Encyklopedia PWN
gramatyka
termin używany w 2 znaczeniach; może oznaczać albo sam mechanizm językowy (tj. zbiór środków formalnych), który pozwala mówiącym posługiwać się językiem, albo naukę o tym mechanizmie;
[gr. téchnē grammatikḗ < grámma ‘litera’, grammatikós ‘dotyczący liter’, ‘literowy’, téchnē ‘sztuka’],
fr. językoznawca i semiotyk, pochodzenia litewskiego;
arabski leksykograf, filozof i logik z Andaluzji;
teoria przekazywania wiadomości ze źródła wiadomości do obiektu ich przeznaczenia — odbiorcy (ujścia);
intonacja
językozn. przebieg zmian wysokości tonu w obrębie tzw. frazy intonacyjnej (zbieżnej ze zdaniem lub jego częścią);
[łac. intono ‘grzmię’, ‘rozbrzmiewam’],
języki związane z prawem, będące odmianą i specjalizacją naturalnego języka potocznego stanowiącego ich wspólne źródło.
