satelitarnej
Encyklopedia PWN
dupleks
telekom. układ teletransmisyjny umożliwiający jednoczesne przesyłanie sygnałów w obu kierunkach łącza telekomunikacyjnego.
[łac.],
ekon. złożony, wielowymiarowy proces pogłębiania międzynarodowego podziału pracy, zwiększania obrotów handlu międzynarodowego, nasilenia przepływów kapitału, ludzi, technologii i towarów, przenikania się kultur i narastania zależności między krajami, zapoczątkowany w latach 80. XX w. i występujący również współcześnie.
globalny satelitarny system radiokomunikacji osobistej, przeznaczony gł. do obsługi użytkowników wyposażonych w przenośne (kieszonkowe) terminale.
lineament
naturalny prostoliniowy lub łukowato wygięty element powierzchni Ziemi, najprawdopodobniej odzwierciedlający zjawiska geol. (gł. tektoniczne) w podłożu;
[łac.],
lot orbitalny, lot satelitarny,
lot z prędkością kosmiczną umożliwiającą osiągnięcie przez sztucznego satelitę orbity ciała niebieskiego bądź lot takiego satelity po orbicie satelitarnej.
loty statków kosmicznych poza górne warstwy atmosfery Ziemi.
