GLOBALSTAR
 
Encyklopedia PWN
GLOBALSTAR,
globalny satelitarny system radiokomunikacji osobistej, przeznaczony gł. do obsługi użytkowników wyposażonych w przenośne (kieszonkowe) terminale.
Porozumienie inicjujące budowę systemu zostało podpisane 1991 przez amer. korporacje Qualcomm i Loral Corporation; obecnie biorą w nim udział partnerzy z całego świata; 2000 rozpoczęto uruchomienie systemu; segment kosm. systemu składał się z 52 satelitów telekomunikacyjnych (48 czynnych i 4 rezerwowe), krążących na 8 orbitach (po 6 satelitów) o nachyleniu 52° i wys. 1414 km. GLOBALSTAR obsługuje obszar kuli ziemskiej leżący między szer. geogr. 70°N i 70°S. Segment naziemny tworzą pośredniczące stacje naziemne, sprzęgające system z publiczną siecią telekomunik., oraz terminale użytkowników. Do połączeń z użytkownikami przydzielono częst.: 1610–1626,5 MHz (kierunek: terminal–satelita) i 2483,5–2500 MHz (kierunek: satelita–terminal), do łączości stacji pośredniczących z satelitami — częst. odpowiednio 5091–5250 MHz i 6785–7055 MHz. Celem systemu jest realizacja podstawowych funkcji telefonii komórkowej (gł. poza zasięgiem jej systemów) oraz specyficznych funkcji systemu radiokomunikacji satelitarnej, m.in. zapewnienie użytkownikowi połączenia z obsługującą go stacją naziemną, przenoszenie połączenia z satelity na satelitę. W 2005 GLOBALSTAR (składający się z 56 satelitów i ponad 20 stacji naziemnych) zapewniał świadczenie usług telekomunik. abonentom z ponad 120 krajów Ameryki Północnej i Ameryki Południowej, Eurazji i Australii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia