satelita
Encyklopedia PWN
terytorium zamor. W. Brytanii, w południowej części O. Atlantyckiego; obejmuje 3 okręgi adm.: Wyspę Świętej Heleny, Wyspę Wniebowstąpienia i znajdującą się ponad 2400 km na południowy wschód grupę wysp Tristan da Cunha
teledetekcja
telekom. metoda pozyskiwania informacji o obiektach i zjawiskach zachodzących na Ziemi (także na innych planetach) za pomocą urządzeń nie będących w bezpośrednim (fizycznym) kontakcie z badanym obiektem;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. detectio ‘wykrywać’],
dziedzina teledetekcji obejmująca pomiary przeprowadzane przy użyciu urządzeń (gł. kamer fot., radiometrów, skanerów, radiolokatorów, grawimetrów, magnetometrów) umieszczanych w sztucznych satelitach.
telekomunikacja
dziedzina nauki i techniki oraz działalności ludzkiej dotycząca przekazywania na odległość wiadomości za pośrednictwem sygnałów, obecnie głównie elektrycznych.
[gr.-łac.],
zespół satelitarnych stacji naziemnych w Psarach-Kątach (k. Kielc), świadczący usługi łączności satelitarnej odbiorcom krajowym i zagranicznym (radiokomunikacja);
dziedzina telekomunikacji, w której łączność jest realizowana na zasadzie retransmisji przez satelity telekomunik. sygnałów (przenoszonych przez fale radiowe) nadawanych przez stacje naziemne.
