sacrum
Encyklopedia PWN
ofiara
religiozn. forma kultu rel., polegająca na obrzędowym składaniu darów w celu ustanowienia, utrzymania bądź przywrócenia więzi człowieka z sacrum;
[prawdopodobnie z łac. offerre ‘przynieść’, ‘podarować’],
religiozn. termin funkcjonujący w religiach w 2 znaczeniach: 1) zapisu, którego znaki są uznawane za manifestację sacrum (gł. w magii i ezoteryczno-inicjacyjnych nurtach religii); 2) spisanych tekstów (świętych ksiąg), będących przedmiotem kultu jako materializacja Słowa Bożego lub ze względu na ich szczególny autorytet religijny.
termin wprowadzony do socjologii religii przez Th. Luckmanna na oznaczenie wielostronnego i wielokierunkowego procesu przemian rel. polegających na jednoczesnym kurczeniu się obszaru sacrum instytucjonalnego i ekspansji sacrum zindywidualizowanego.
miejsce lub kraina w zaświatach (w rozumieniu potocznym niebo); błogostan, stan wyzwolenia i szczęśliwości, będący w wielu religiach ostatecznym celem stworzenia i definitywnym przeznaczeniem ludzi.
dyscyplina nauki, której przedmiotem badań jest religia we wszelkich jej przejawach i aspektach;
ogół dzieł architektury i sztuk plast. uobecniających Boga, a zatem wszystkie budowle sakralne Kościoła prawosł., wraz z ich wyposażeniem liturgicznym i wystrojem obrazowym, oraz — przy ścisłym rozumieniu sacrum — wszystkie budowle sakralne Kościoła rzymskokatol., z ich wyposażeniem liturgicznym (ołtarze, sakramentaria, ambony, chrzcielnice, vasa sacra) i niektórymi elementami wystroju (np. obrazy wotywne).
