rzeczową
Encyklopedia PWN
kategoria ekonomiczno-prawna, oznaczająca w sensie prawnym wszystkie należności za pracę, które przysługują pracownikowi zatrudnionemu na podstawie stosunku pracy; nie są płacą dochody z pracy uzyskiwane na podstawie innych umów.
stowarzyszenie,
praktyka
naukozn. dziedzina świadomej i celowej aktywności ludzkiej polegającej na przedmiotowej, zobiektywizowanej realizacji jakiejś nauki, doktryny, koncepcji itp.;
[niem. Praktik < gr. praktikós ‘czynny’, ‘rzeczowy’],
szczególna sytuacja prawna określonej grupy urzędników państw. (występujących w imieniu państwa za granicą), polegająca gł. na wyłączeniu ich spod jurysdykcji sądów i władz państwa przyjmującego oraz korzystaniu przez nich z prawnych przywilejów, zwłaszcza celnych i podatkowych, w celu zapewnienia im bezpiecznego i swobodnego wykonywania funkcji urzędowych w interesie państwa wysyłającego.
