rynkowy
Encyklopedia PWN
kombinat
ekon. przedsiębiorstwo przemysłowe stanowiące zespół kilku wytwórni, fabryk, zakładów, będących zwykle organizacyjnie wyodrębnioną całością, połączonych najczęściej więzią technologiczną, działające pod wspólnym zarządem;
[łac. combino ‘łączę’],
korner
ekon. zmonopolizowanie podaży rynkowej określonego towaru, instrumentu lub usługi (np. przez wykupienie zapasów rynkowych) powodujące wzrost jego ceny, w celu osiągnięcia znacznych zysków;
[ang. corner ‘róg’],
kredyt
ekon. pożyczka, transakcja polegająca na tym, że: jedna ze stron (wierzyciel lub kredytodawca) stawia do dyspozycji drugiej strony środki pieniężne, dobra realne bądź inne świadczenia albo zobowiązuje się pokrywać do określonej wysokości jej zadłużenie bądź wykonywać dyspozycje płatnicze; druga strona (dłużnik lub kredytobiorca) zwraca w ustalonych terminach równowartość wykorzystanych środków, a ponadto płaci kredytodawcy wynagrodzenie za korzystanie z tych środków w postaci oprocentowania (procent) liczonego proporcjonalnie do sumy i okresu wykorzystania kredytu; dla dłużnika otrzymanie kredytu oznacza powstanie zobowiązania (długu).
[łac. creditum ‘pożyczka’, ‘dług’],
ekon. miara zużycia surowców, materiałów podstawowych i pomocniczych, paliwa i energii na jednostkę produkcji;
ekon. metafora ilustrująca bezosobowy charakter procesów rynkowych, oznaczająca, że koordynacja działań ekonomicznych nie może być przypisana żadnej organizacji społeczno-politycznej, grupie osób ani jednostce.
