materiałochłonność

materiałochłonność,

ekon. miara zużycia surowców, materiałów podstawowych i pomocniczych, paliwa i energii na jednostkę produkcji;

materiałochłonność wywiera wpływ na wysokość kosztów materiałowych w strukturze kosztów własnych produkcji i za ich pośrednictwem określa rentowność produkcji; brak konkurencyjnej presji rynkowej w gospodarce centralnie planowanej sprawiał, że materiałochłonność produkcji była dwu-, a niekiedy i trzykrotnie wyższa niż w krajach zachodnich; wysoka materiałochłonność była istotną przyczyną niskiej efektywności ekonomicznej i małej konkurencyjności polskich wyrobów przemysłowych na rynkach zagranicznych; nieoszczędne gospodarowanie materiałami i surowcami skłaniało do kierowania większej ilości środków inwestycyjnych do przemysłów surowcowo-energetycznych; ograniczało to możliwości wzrostu konsumpcji i sprzyjało kształtowaniu nieracjonalnej struktury gospodarki narodowej; wprowadzenie gospodarki rynkowej w miejsce nieefektywnej gospodarki centralnie planowanej coraz silniej przyczynia się do zmniejszania wysokiej materiałochłonności produkcji, poprawienia jej efektywności i zmiany struktury gospodarczej kraju.