ruchomy
Encyklopedia PWN
zespół metod elektrochem. (analiza elektrochemiczna) stosowanych w badaniach fizykochemicznych i w analizie chem., polegających na pomiarze zmian natężenia prądu płynącego przez elektrodę pracującą (wskaźnikową) i przeciwelektrodę związanych z zachodzącymi na granicy faz elektroda–roztwór reakcjami redukcji i utleniania.
ogólna nazwa pojazdu uzbrojonego i zwykle opancerzonego (opancerzenie), przeznaczonego do samodzielnego prowadzenia walki, wspierania działań bojowych lub dowodzenia wojskami;
organmistrz, cysters;
wojsk. zespół urządzeń przeznaczony do naprowadzania na cel i prowadzenia ognia w określonym kierunku: strzelania pociskami, odpalania pocisków rakietowych, wyrzucania bomb głębinowych, wystrzeliwania torped, także nadawania prędkości początkowej innym obiektom, np. samolotom bezzałogowym.
zespół urządzeń, z którego odbywa się start (odpalenie) rakiety (często w postaci pocisku rakietowego), związany z nadaniem jej początkowego kierunku lotu;
techn. element dźwignicy w postaci ruchomego ramienia (w przeciwieństwie do nieruchomego — wysięgnicy), mogącego się poruszać obrotowo w płaszczyźnie pionowej.
