ranga
Encyklopedia PWN
zool. zespoły ruchów i zachowań towarzyszące zwykle jakiemuś zdarzeniu społ. i przebiegające wg niezmiennego planu, wykonywane z utrzymaniem i zaakcentowaniem pewnych form, co nadaje działaniom znamię ostentacji, a często też namaszczenia i powagi.
ekwici
grupa społeczna w starożytnym Rzymie.
[łac. equites ‘rycerze’, ‘jeźdźcy’ < equus ‘koń’],
językoznawstwo, lingwistyka,
nauka o językach indywidualnych i o języku w ogóle, tzn. o charakterystycznej dla człowieka zdolności mówienia, która odróżnia go od zwierząt.
najwyższe rangą jednostki fitogeogr. w podziale florystycznym szaty roślinnej kuli ziemskiej;
stanowisko w hierarchii rządowej o różnym znaczeniu w poszczególnych systemach ustrojowych;
August, Caius Octavius, Caius Iulius Caesar, Imperator Caesar Augustus, pot. Oktawian, założyciel dynastii julijsko-klaudyjskiej, ur. 63 r. p.n.e., Rzym, zm. 14 r. n.e., Nola,
pierwszy cesarz rzymski.
