pędu
Encyklopedia PWN
cereus, Cereus,
jeden z najdawniej utworzonych rodzajów z rodziny kaktusowatych, obecnie rodzaj zbiorczy podzielony na ponad 20 rodzajów,
fiz. przejście od praw fizyki klas. do odpowiednich praw teorii kwantowej; polega na przyporządkowaniu wielkościom fiz., charakteryzującym stan układu (np. pęd, energia czy moment pędu), odpowiadających im operatorów, spełniających określone warunki (operatory w mechanice kwantowej);
mechanika
dział fizyki zajmujący się badaniem ruchu ciał materialnych oraz oddziaływań między nimi, prowadzących do zmiany ruchu ciał lub ich odkształceń.
[gr. mēchanikḗ ‘sztuka konstruowania maszyn’],
akrecja
astr. spadanie rozproszonej materii na powierzchnię gwiazdy lub do czarnej dziury.
[łac. accretio ‘przyrastanie’],
bryła sztywna znajdująca się w ruchu wokół swego środka masy (ciała niebieskie — np. Ziemia, pociski wystrzelone z broni palnej o lufie gwintowanej, rzucony dysk, bumerang) lub wokół jednego ze swych punktów, który pozostaje nieruchomy w rozważanym układzie odniesienia (żyroskop umieszczony w zawieszeniu Cardana lub b. dziecinny).
funkcja czasu, położeń i prędkości układu mechanicznego zachowująca stałą wartość podczas ruchu układu;
