pędem
Encyklopedia PWN
relatywistyczne równanie opisujące, zgodnie z prawami mechaniki kwantowej i teorii względności, ewolucję jednoskładnikowej skalarnej lub pseudoskalarnej funkcji falowej cząstek obdarzonych spinem 0 (np. mezonów π);
bot. typ rośliny drzewiastej, która wytwarza nowe, silnie rosnące długopędy w nasadowej części pędu, w związku z czym brakuje wyraźnego pnia;
bot. system rozgałęzień pędów zakończonych kwiatami, w którym można wyróżnić oś k., pędy boczne oraz liście przykwiatowe;
fizjol. faza w rozwoju roślin kwiatowych, w czasie której w merystemach zlokalizowanych w wierzchołkach pędu następuje przełączenie programu rozwoju wegetatywnego (programu rozwoju młodocianego) na program rozwoju generatywnego (faza dojrzałości): zamiast liści i wegetatywnych pędów bocznych wierzchołki pędów zaczynają wytwarzać organy kwiatowe — działki kielicha, płatki korony, pręciki i słupki;
mechanika
dział fizyki zajmujący się badaniem ruchu ciał materialnych oraz oddziaływań między nimi, prowadzących do zmiany ruchu ciał lub ich odkształceń.
[gr. mēchanikḗ ‘sztuka konstruowania maszyn’],
opuncja, Opuntia,
rodzaj z rodziny kaktusowatych;
