psychiczny
Encyklopedia PWN
psychol. wybiórcze ukierunkowanie aktywności poznawczej organizmu na odbiór określonego rodzaju bodźców; koncentracja myśli i spostrzeżeń na określonym obiekcie, zjawisku świata zewn. lub własnym przeżyciu psychicznym.
med. zaburzenie zdrowia, stan psychologicznej albo psychicznej i fizycznej zależności od jakiegoś psychoaktywnego środka chemicznego, przejawiający się okresowym lub stałym przymusem przyjmowania tej substancji w celu uzyskania efektów jej działania lub uniknięcia przykrych objawów jej braku (abstynencyjne objawy);
syn Adama Joachima, bratanek Tadeusza Dionizego, farmakolog;
preparat złożony, zawierający zestaw witamin i mikroelementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu;
prawo nieprawidłowości oświadczenia woli polegające na nienależytym powzięciu decyzji lub wyrażeniu woli bądź na niezgodności między powziętą decyzją a jej wyrażeniem zewn.;
neurolog i genetyk;
