psychiczny
Encyklopedia PWN
med. grupa zaburzeń psychicznych uwarunkowanych czynnikami genetycznymi oraz nabytymi czynnikami kształtującymi biol. środowisko organizmu;
jedno z ważnych pojęć z zakresu praktycznych dziedzin wiedzy zajmujących się pomaganiem ludziom przeżywającym różnego rodzaju trudności psychiczne (m.in. psychiatrii, psychologii klinicznej, psychoterapii);
względnie stała właściwość człowieka, charakteryzująca pod jakimś względem jego zachowanie się;
psychologia
współcześnie, w najszerszym rozumieniu — nauka zajmująca się ludzkimi czynnościami lub zachowaniami, które składają się zarówno z subiektywnych procesów umysłowych, jak i z zewnętrznych, obiektywnych i fizycznych reakcji;
[gr. psychḗ ‘dusza’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
