przyrody
Encyklopedia PWN
stan środowiska wynikający z wprowadzenia do powietrza, wody lub gruntu albo nagromadzenia na powierzchni ziemi substancji stałych, ciekłych lub gazowych albo energii w takich ilościach lub w takim składzie, że może to ujemnie wpływać na zdrowie człowieka, przyrodę ożywioną, klimat, glebę, wodę lub powodować inne niekorzystne zmiany, np. korozję materiałów.
kontynuacja politeistycznej i antropomorficznej religii Sumerów, powstałej z połączenia kultu gwiazd, planet i sił przyrody.
geograf, biogeograf, popularyzator ochrony przyrody i podróżnik;
ochrona wszystkich elementów środowiska przed niekorzystnym wpływem działalności człowieka i zachowanie ich możliwie naturalnego charakteru; także racjonalne, zgodne z prawami przyrody i rozwoju społecznego kształtowanie środowiska życia człowieka w taki sposób, aby elementy przyrody łączyły się harmonijnie z wytworami techniki i cywilizacji.
Reymont Władysław Stanisław, właśc. S.W. Rejment, ur. 7 V 1867, Kobiele Wielkie k. Radomska, zm. 5 XII 1925, Warszawa,
powieściopisarz, nowelista, autor Chłopów.
ekologia
nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody na różnych poziomach organizacji, ekonomika przyrody;
[gr. oíkos ‘mieszkanie’, ‘gospodarstwo’, ‘środowisko’, lógos ‘słowo’, ‘umysł’, ‘rozprawa’, ‘wiedza’],
