przeczyć
Encyklopedia PWN
astronom duński.
wł. lekarz, botanik i filozof;
religiozn. zjawisko o nadzwyczajnym charakterze, traktowane w religiach jako przejaw działania nadprzyrodzonej mocy lub jako znak od Boga;
Koncepcja sztuki S.I. Witkiewicza przecząca zasadom realizmu, naturalizmu i wszelkiego prawdopodobieństwa życiowego
empiryzm
filoz. kierunek w teorii poznania wywodzący poznanie ludzkie z doświadczenia zmysłowego, zewnętrznego lub wewnętrznego.
[gr. émpeiros ‘doświadczony’],
epoche
filoz.:
[gr. epochḗ ‘zatrzymanie’, ‘zawieszenie’],
