promieniem
Encyklopedia PWN
fizjol. zdolność dostosowania układu opt. oka do ostrego widzenia przedmiotów znajdujących się w różnej odległości od patrzącego — między tzw. punktem bliży i punktem dali;
równanie określające kierunki występowania maksimów natężenia promieniowania rentgenowskiego, które uległo dyfrakcji na płaszczyznach sieciowych kryształu;
astr. obiekt będący źródłem na tyle silnego pola grawitacyjnego, że niemożliwe jest przesłanie przezeń na zewnątrz żadnej informacji.
element opt. służący do zmiany stanu polaryzacji światła;
Debye’a–Scherrera–Hulla metoda
jedna z metod krystalografii rentgenowskiej.
[m. debaja szerera hala],
fizyk niemiecki;
