praktycznej
Encyklopedia PWN
filoz. pogląd, wg którego w działaniach praktycznych należy koniecznie liczyć się z możliwościami ich realizacji;
wyróżniony przez Arystotelesa dział filozofii przyporządkowany poznaniu praktycznemu;
teologia
uporządkowana wiedza religijna.
[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
dyscyplina nauk. wyodrębniona w latach 30. XX w.; obejmuje zespół nauk o nauce tworzący „federację metanauk”, które prowadzą badania podstawowe, stosowane i wdrożeniowe oraz dociekania o teoret. i praktycznych celach szeroko pojętej nauki, rozpatrywanej w różnych aspektach i z różnych punktów widzenia;
amerykański wynalazca, pionier praktycznej żeglugi parowej, malarz miniaturzysta.
