praktycznej
Encyklopedia PWN
Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,
filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.
zespół wielu dyscyplin naukowych i technicznych zajmujących się przygotowaniem i realizacją lotów poza atmosferę Ziemi (loty kosmiczne), których głównym celem jest poznanie przestrzeni kosmicznej i znajdujących się w niej obiektów, przeprowadzenie specjalistycznych badań i eksperymentów naukowo-technicznych oraz zastosowanie techniki kosmicznej do celów użytkowych.
naukozn. działalność wyspecjalizowanych pracowników, instytucji i organizacji naukowych, prowadzona metodycznie, zgodnie z procedurami dochodzenia do twierdzeń, odkryć i wynalazków, ich weryfikacji i kontroli, przyjętymi w danej dyscyplinie i danej epoce historycznej (metodologia nauk); podstawowy składnik nauki w aspekcie dynamicznym, czynnościowym.
metoda
metodol. termin używany w kilku różnych znaczeniach, z których najważniejsze to: 1) sposób postępowania, dobór rodzaju działania (dobór i kolejność czynności składowych działania złożonego) świadomie stosowany z możliwością powtórzenia go we wszystkich przypadkach danego typu; 2) zespół czynności i środków zastosowanych w określony sposób do osiągnięcia określonego celu; 3) sposób wykonania danego zadania praktycznego lub rozwiązania problemu teoret.; 4) zespół założeń ogólnych przyjmowanych jako ramy lub wytyczne badania.
[gr. méthodos ‘sposób badania’],
włoski humanista, architekt, teoretyk sztuki.
ateizm
filoz. poglądy teoretyczne lub postawy praktyczne, negujące istnienie Boga.
[gr. a- ‘nie’, theós ‘Bóg’],
