położenie

Encyklopedia PWN

tautochrona
[gr.],
izochrona,
mat. krzywa płaska o tej własności, że czas zsuwania się (bez tarcia) punktu materialnego po tej krzywej (pod wpływem siły grawitacji) od wyjściowego położenia do położenia końcowego nie zależy od wybranego położenia początkowego;
fiz. okresowe lub prawie okresowe zmiany stanu układu fiz. (np. wahadła, struny, obwodu elektr.), zachodzące dokoła pewnego położenia równowagi pod wpływem dostarczonej do układu energii.
przyrządy wchodzące w skład wyposażenia statku powietrznego, przekazujące dane umożliwiające lub ułatwiające załodze pilotaż, nawigację, kontrolę pracy zespołu napędowego oraz kontrolę funkcjonowania zespołów statku (np. podwozia, klap) i instalacji (np. tlenowej, klimatyzacji).
tolerancja
[łac.],
techn. liczba określająca dopuszczalny przedział zmienności pewnej wielkości.
astrometria
[gr. ástron ‘gwiazda’, metréō ‘mierzę’],
astronomia pozycyjna,
najstarszy dział astronomii, obejmujący metody określania położeń i ruchów ciał niebieskich, wyznaczania współrzędnych geograficznych i kierunków na Ziemi oraz metody wyznaczania i rachuby czasu.
przyrządy i urządzenia służące do obserwacji astronomicznych.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia