pozytywny
Encyklopedia PWN
asceza
zespół różnorodnych praktyk rel. (fiz. i duchowych), stanowiących jedną z najbardziej znanych metod doskonalenia życia rel. człowieka.
[gr. áskēsis ‘ćwiczenie’, ‘wprawianie się’],
Duns Szkot Jan, błogosławiony, właśc. Johannes Duns Scotus, ur. ok. 1266, Duns (hrab. Berwick, Szkocja), zm. 8 XI 1308, Kolonia,
filozof i teolog, inicjator szkotyzmu.
demogr. określenie koncepcji, a także ideologii i ruchów społecznych nawiązujących do teorii ludnościowej, sformułowanej 1798 (w poprawionej wersji 1803) przez Th.R. Malthusa;
operon
genet. specyficzna i powszechna u bakterii strukturalna i funkcjonalna jednostka genomu bakteryjnego, zawierająca od 2 do kilku kolejno ułożonych genów strukturalnych kodujących enzymy jednego szlaku metabolicznego oraz, położone bezpośrednio przed genami, sekwencje operatora i promotora kontrolujące ich aktywność transkrypcyjną;
[łac.],
filozof grecki, twórca neoplatonizmu.
poststrukturalizm
termin upowszechniony na gruncie amerykańskiej wiedzy o literaturze w późnych latach 70., stosowany retrospektywnie na oznaczenie zróżnicowanego wewnętrznie zespołu zjawisk (koncepcji teoretycznych, praktyk analitycznych, stanowisk i tendencji oraz sposobów ich opisu) we współczesnej myśli humanistycznej, które pojawiły się w końcu lat 60. we Francji i w Stanach Zjednoczonych.
[łac.],
