potoczny
Encyklopedia PWN
pojęcie należące współcześnie do języka potocznego, występujące także w dyskursie publicznym oraz w naukach społecznych; w rozumieniu potocznym polityka oznacza: umiejętność sprawowania władzy publicznej; działania rządu; zdolność mobilizowania członków zbiorowości do wspólnego wysiłku na rzecz celów społecznych i zyskiwania ich posłuchu dla decyzji władzy; umiejętność skutecznej realizacji wyznaczonych celów społecznych w podzielonym, zróżnicowanym społeczeństwie.
bot. ogólna, potoczna nazwa obejmująca: 1) dziko rosnące rośliny zielne zarówno jednoroczne, jak i dwuletnie; 2) także potoczna nazwa określająca rośliny użytkowe posiadające znaczenie leczn. (stosowane zarówno w farmacji, jak i medycynie lud.); 3) potoczna nazwa roślin użytkowych wykorzystywanych jako przyprawy do surówek, sałatek, potraw, przetworów, nalewek, m.in. aperitifów, wermutów (np. Cinzano i Martini), becherowki, pieprzówki, benedyktynki, Campari;
analiza
wieloznaczny termin stosowany w różnych dziedzinach nauki i techniki oraz w języku potocznym.
[gr. análysis ‘rozłożenie’, ‘rozbiór’],
poetka rosyjska.
pogląd mówiący, że stan każdego izolowanego układu fiz. w chwilach późniejszych jest jednoznacznie określony przez tzw. dane początkowe, tj. stan układu w chwili początkowej;
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
