popęd
Encyklopedia PWN
rosyjski nowelista, poeta i tłumacz.
filoz. zbiór zalet charakteru, postawa lub siła moralna wyrażająca się w dążeniu do doskonałości i w przestrzeganiu zasad budzących szacunek.
grecka starożytna szkoła filozoficzna, założona przez Anystenesa z Aten na przełomie V i IV w. p.n.e. i rozwijająca się w Grecji i Rzymie do IV w. n.e.;
deprywacja
pozbawienie (brak) możliwości zaspokojenia jakiejś potrzeby bądź popędu;
[łac. deprivare ‘pozbawiać’],
wszelkie formy zaspokojenia popędu seksualnego w sposób odbiegający od typowego w danej kulturze;
etap rozwojowy organizmu zwierzęcego, w którym osiąga on zdolność do rozmnażania się, czyli produkowania komórek rozrodczych (gamet), zapłodnienia i wydania na świat potomstwa.
