popęd
Encyklopedia PWN
austriacki neurolog i psychiatra, twórca psychoanalizy.
instynkt
biol. uwarunkowana genetycznie dziedziczna zdolność zwierząt i ludzi do wykonywania łańcucha różnych rodzajów zachowania się, napędzanych przez popędy i sterowanych przez odpowiednie bodźce zewnętrzne, prowadzących do skutków koniecznych dla życia osobnika lub utrzymania gatunku.
[łac. instinctus ‘podnieta’, ‘popęd’],
biol. hipotetyczny popęd narastający pod wpływem bodźców środowiskowych, gdy osobnik napotyka coś nowego (tzw. nowizna), czego nie rozpoznaje;
włoski socjolog i ekonomista.
mężczyzna pozbawiony jąder, zwykle przez ich wycięcie;
stan organizmu ludzkiego lub zwierzęcego spowodowany całkowitym lub częściowym pozbawieniem go pokarmu a także popęd ukierunkowujący zachowanie się organizmu na pobieranie pokarmu, wywołany pobudzeniem (gł. wskutek niskiego poziomu glukozy we krwi) ośrodka głodu w przyśrodkowej części podwzgórza.
