podstawowy
Encyklopedia PWN
uniwersytet
najstarszy, a zarazem podstawowy typ europejskiej wielowydziałowej wyższej uczelni, mającej prawo nadawania stopni naukowych i łączącej funkcje dydaktyczne (kształcenie najwyżej kwalifikowanych kadr zawodowych i pracowników nauki) z funkcjami naukowymi (prowadzenie prac badawczych).
[łac.],
biol. zjawisko biologiczne złożone i wielowymiarowe, którego nie można opisać za pomocą jednej prostej definicji. Znane dotychczas wyłącznie z Ziemi i w tym kontekście definiowane w odniesieniu do 2 podstawowych znaczeń: 1) na określenie stanu materii (nazywanej organizmem) trwającego od pojawienia się organizmu do zakończenia jego bytu osobniczego, w większości kończącego się śmiercią (biol.); 2) na określenie dynamicznego procesu, który pojawił się na Ziemi ok. 3,8 mld lat temu, obejmującego pochodzące od jednej formy wyjściowej wszystkie istniejące w przeszłości i żyjące obecnie organizmy wraz z wszelkimi wzajemnymi relacjami i zależnościami oraz ich wpływem na środowisko.
administracja
zawiadywanie, zarządzanie, także zespół zarządzający (kierujący) czymś.
[łac.],
analfabetyzm
brak umiejętności czytania, pisania i wykonywania 4 podstawowych działań arytmetycznych u osób, które osiągnęły określony wiek. W Polsce dotyczy dzieci od 10 lat, w świetle ustaleń UNESCO — osób w wieku powyżej 15. roku życia.
[gr. analphábētos ‘nieznający abecadła’],
archeologia
nauka historyczna badająca przeszłość dawnych społeczeństw (głównie na podstawie wykopalisk), źródłoznawcza dziedzina szeroko pojmowanej historii (łącznie z prahistorią).
[gr. archḗ‘zasada’, ‘podstawa’, ‘starożytny’, ‘dawny’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,
filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.
