plebs

Encyklopedia PWN

[łac.],

w staroż. Rzymie ustawa powszechnie obowiązująca, przepis prawa, leges;

Lud Polski, Lud Polski w Emigracji,

radykalna emigr. organizacja zawiązana 1835 w Wielkiej Brytanii przez grupę secesjonistów z TDP;

jeden z nurtów pol. literatury plebejskiej XVI i XVII w.;

[łac.],

określenie elity politycznej, majątkowej i społecznej sprawującej władzę w dużych miastach europejskich XIII–XVIII w.

Petroniusz Maksymus, Anicius Petronius Maximus, ur. ok. 400, zm. 31 V 455,

cesarz rzymski od 17 III 455;

plebejusze, łac. plebei, plebs,

w starożytnym Rzymie część społeczeństwa;

Materiały dodatkowe