lex
w staroż. Rzymie ustawa powszechnie obowiązująca, przepis prawa, leges;
[łac.],
lex
Encyklopedia PWN
ustawami były przede wszystkim uchwały podejmowane przez zgromadzenie lud. (komicje) na wniosek urzędnika zwołującego (konsula, pretora); od 287 p.n.e. moc wiążącą równą lex uzyskały uchwały zgromadzeń plebsu (concilia plebis); rozróżniano lex perfecta (naruszenie ich powodowało nieważność czynności i karę), lex minus quam perfecta (powodujące w razie ich naruszenia karę), lex imperfecta (naruszenie ich nie powodowało ani nieważności czynności, ani kary); działalność ustawodawcza zgromadzeń zanikła pod koniec I w. p.n.e., kiedy uchwały (consulta) senatu uzyskały moc ustaw; w okresie dominatu ustawy wydawał tylko cesarz formalnie z wniosku stawianego w senacie; ustawy cesarskie (konstytucje) określano także nazwą lex
