piszę
Encyklopedia PWN
językozn. właściwość budowy wyrazu polegająca na tym, że jego podstawowej jedności znaczeniowej nie odpowiada jedność formy;
agrafia
utrata (zaburzenie, dysgrafia) zdolności pisania;
[gr. a- ‘nie’, gráphō ‘piszę’],
komediopisarz greckiego okresu tzw. komedii staroattyckiej; najwybitniejszy twórca gatunku.
brachygrafia
nauka o skrótach stosowanych w dawnym, głównie średniowiecznym, piśmie ze względu na szybkość pisania i oszczędność materiału piśmiennego;
[gr. brachýs ‘krótki’, gráphō ‘piszę’],
