parę
Encyklopedia PWN
mat. uporządkowana para liczb rzeczywistych r i φ, określająca położenie dowolnego punktu M na płaszczyźnie: r jest odległością punktu M od początku układu O (biegun), natomiast φ, zwana niekiedy amplitudą — miarą kąta zawartego między ustaloną półprostą o początku w O (oś biegunowa OX) a wektorem wodzącym punktu M (kąt ten jest kątem skierowanym dodatnio zorientowanym;
wulkan błotny, pseudowulkan,
wzniesienie w kształcie ściętego stożka lub kopca (wys. 5–500 m), występujące na lądzie, utworzone z błotnistej mieszaniny piasku, iłu, pojedynczych bloków skalnych i wody, niekiedy z niewielkim dodatkiem ropy naftowej.
wyka, Vicia,
rodzaj z rodziny bobowatych (motylkowatych);
wymiana tlenu, dwutlenku węgla i pary wodnej między rośliną i jej środowiskiem zewnętrznym, odbywająca się za pośrednictwem systemu przestworów międzykomórkowych, kontaktujących się z zewnętrznym środowiskiem przez szparki
urządzenie umożliwiające ciągłą wymianę ciepła między płynami (gazami, cieczami) o różnych temperaturach.
